www.italianialondra.it

Londra vissuta dagli Italiani ...

Upminster

Sintesi

Upminster è la stazione settentrionale terminale della metropolitana (District Line), nonché una stazione ferroviaria.

Distanza dal centro: 22,1 miglia.

Attrattiva: accettabile.

Descrizione dell'area attorno alla stazione

Uscendo dalla stazione, incamminandosi lungo Station Road, si giunge ad un incrocio con il Monumento ai Caduti. Proseguendo diritto, si entra in Corbets Rey Road, la strada animata, dove, trovate la Chiesa di St. Laurence con Upminster Park. Tornando verso la stazione, all'incrocio tra le due strade citate, voltate a sinistra, percorrete St. Mary's Lane; giungerete ad Upminster Windmill, un mulino a vento.

Toponimo

Il nome dell'area è documentato per la prima volta nel 1062 come "Upmynstre" in un atto con cui il Re Eduardo Il Confessore concede privilegi all'Abbazia di Waltham, confermando, inoltre, terre a Waltham, Northland in Waltham, Paslow in High Ongar, South Weald, Upminster, Walhfare (? Walter Hall) in Boreham, Debden ed Alderton in Loughton, Woodford, Essex; Lambeth, Surrey; Nazeing, Essex; Brickendon, Herts.; Millow, Arlesey, Beds.; Wormley, Herts.; Netteswell, Essex; Hitchin, Herts.; Luckington (o Loughton), Essex; e White Waltham, Berks. In merito alla valutazione della genuinità del documento, forti dubbi vengono avanzati sull'autenticità del documento, visto che, se da un lato, vi è chi lo ritiene "autentico", o "potrebbe essere autentico", numerosi sono gli Autori che lo ritengono "falso", Alcuni aggiungendo che "le firme non sono coerenti" o che si tratta di una "realizzazione post-Conquista Normanna", avanzandosi anche osservazioni sui confini di Lambeth, su nome di persona. Il testo è in Latino con indicazione dei confini in Sassone (evidenziamo in neretto gli elementi che riteniamo salienti): "+ In nomine domini nostri Iesu Christi, qui unus deus in trinitate ab omnibus se colentibus ueneratur, et puro cordis affectu adoratur. Ego Eadwardus dei dono Anglorum rex in huius mundi decursu huius saeculi filiorum qui iusti inueniuntur studens exaltare cornu utpote regalis imperii iure rite roborati, accedant ad eum per callem iustitiae qui dat petentibus iuste et religiose uiuere. Haec tamen beata commutatio digne censetur in hoc saeculo ut cui foelicitas tantum deliberauerit animi quod mundialium grauedine cupiditatum postposita uelut granum frumenti a spinis suffocantibus aliquando uero dumetis arescentibus, decipiat in hunc tenorem emergi ut diuina uirtute firmatus uigeat suo creatori et domino. Istas etenim inter transitorias mundi procellas cuidam meorum comitum onomate Haroldo, quandam terram, quae antiquitus ab incolis illius loci nuncupatur Waltham, haereditario iure concessi, cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis. Ex hinc sibi tantam deus suae pietatis gratiam contulit ut inter momentanea mundi desideria cogitaret foeliciter desudando coelestia; quinetiam ille qui omnia in omnibus operatur ut uult talem diuinae pietatis dulcedinem ut supramemoraui concessit ei, ut non solum dei cultor efficiatur, uerum etiam canonicae regulae strenuus institutor fieri credatur; nam haec diuinitus fidei declaratione et operum exhibitione caeterarumque aecclesiarum rerum plenitudine probauit euentus. Quis autem finis eius desiderii post haec euenerit, sapientia per Salomonem declarando prompsit, dum ait, 'Iustis dabitur desiderium bonum.' Enimuero rationali consilio ditatus ac suae non inmemor conditionis, in praescripto loco monasterium ad laudem domini nostri Iesu Christi et sanctae crucis construxit. Primum concedens ei terram quae uocatur Nor∂lande, unde aecclesiam uillae antiquitus dotatam inuenit; post fundatum dehinc sacrae fidei monasterium ad normam sanctae dei aecclesiae dedicari fecit honorifice ob memoriam mei et coniugis meae nomine Eadi∂ae, patris ac matris, pro se suisque omnibus uiuis et defunctis sibi consanguinitate coniunctis. Hoc enim perplurimis, sanctorum, apostolorum, martyrum, confessorum, uirginum, reliquiis, ornauit. Hoc non solum terris, quarum uocabula post haec sunt recitanda, uerum etiam libris euangelicis, uestibus, ac diuersis ornamentorum generibus, templo domini congruentibus qui diuinis cultibus clare ac dulcedine imbutus attentius sanctae celebrationis templum excolere coepit ac uenerari. Quid plura? suae denique conditionis non immemor, ibidem quorundam cateruulam fratrum secundum auctoritatem sanctorum patrum canonicae regulae subiectam constituit, quae deo et sanctis eius die noctuque laudes hymnizando decantet. Haec sunt uocabula praediorum ad praefatum pertinentia monasterium. Passefelda cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Walde, cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Upminster cum omnibus ad se pertinentibus, cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Walhfare cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Tippedene cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Alwartune cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Wodeforda, cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Lambehi∂e cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Nesingan cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Brikendune cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Melnho cum omnibus ad se pertinentibus; Alriches eia cum omnibus ad se pertinentibus; Wrmeleia cum omnibus ad se pertinentibus; Ne∂leswelle cum omnibus ad se pertinentibus; Hicche cum omnibus ad se pertinentibus, campis, pascuis, pratis, siluis, et aquis; Lukintone cum omnibus ad se pertinentibus; Westwaltham cum omnibus ad se pertinentibus. Has omnes supradictas terras ego Eadwardus rex pro redimendis peccatis meis et antecessorum siue etiam successorum meorum, consilio archiepiscoporum et episcoporum necnon et principum terrae meae, aecclesiae sanctae crucis et fratribus ibidem in dei nomine congregatis siue congregandis concedo, cum sacha et soche, tol et team, et infangene∂of, et flemenesfyri∂e, et gridbreche, forstal, hamsokne, blodwite, ordel, et oreste. Si uero aliquis successorum meorum, quod absit, de terris istis quicquam subtraxerit uel subtrahi permiserit, et inde requisitus emendare noluerit, ei deus iustus iudex regnum pariter et coronam auferat. Nos autem archiepiscopi et episcopi ad hanc confirmationem congregati ex praecepto domini nostri regis, eiusdem hortatu excommunicamus et maledictione perpetua condempnamus omnes transgressores huius consularis donationis et regularis concessionis. ˘is synd ∂a landgemæra into Passefelde. ˘æt is, ærest of ∂are ealdan hæcce æt freo∂ene felde into presta hlype; into ∂am bece to Staun dune; and of Staun dune to Scealdeforda; and of Sceldeforda to coleboge welle; of ∂ere welle eft into ∂ære ealdan hæcce; and swa eft into freo∂ene felda. ˘is synd ∂a landgemæra into Welde. Ærest of Dellen nor∂ into ∂ere gemy∂e; east into hafegeæte; of hafegeæte east into ∂am wulfpytte; of ∂am pytte su∂ into ∂am purce; of ∂am purce su∂ to Freobearnes hlype; and swa into mannes lande; and ∂anon eft into Dellen. ˘is synd ∂a landgemære into Upmynstre. Ærest at Tigelhyrste su∂ to ∂are marcdice; of ∂are dice west in ingceburne; and of ∂are burne nor∂ into beccengare; and of beccengare nor∂ andlang ∂are strate wald into stangare; of stangare nor∂ into mannes lande; of mannes lande eft into Tigelhyrste. ˘is synd ∂a landgemære into Walhfare. Ærst of ∂am æssce to ∂ære ældan hlype; of ∂are hlype to ∂are ealden wude hæcche; of ∂ære hæcce to ∂are ealden strate; and of ∂are strate to sandæcere; and of ∂am æcere to beadewan ea; of ∂are ea to wine broce; of ∂am broce nor∂ eft to ∂an æssce. ˘is synd ∂a landgemære into Tippedene. Ærest in Tippaburne; of ∂are burne up to ∂am he∂e; and of ∂am he∂e to ˇecdene gemære wi∂ æffan hecce; and swa into ∂ære ea; andlang ∂ære ea ∂æt eft cym∂ in Tippeburne. ˘is synd ∂a landgemare into Ælwartone. Ærest æt Werdhæcce; of Werdhacce to eacrofte; of eacrofte into beolle pole; of ∂am pole into Leofsiges mad; of Leofsiges mad into Omermad; of Omermad into Æ∂erices hlype; of ∂are hlype into wulfhlype; of wulfhlype into ˇesfalde; of ˇesfalde into stanweges hacce; of stanweges hacce into Sateres byrig. ˘is synd ∂a landgemare into Wudeforde. Ærest in Angrices burne to ealdermannes hæcce to ∂ær cynges hæcce; of ∂ær cynges hæcce eft into Angrices burne. ˘is synd ∂a landgemære into Lambehy∂e. Ærest æt brixges stane; and swa ford ˇurwh ∂ane graf to ∂am mærcdice; and swa to bulce treo; and fram bulce treo to hyse; and fram hyse to Ælsyges hæcce; and swa est to ∂are strate; and swa andlang strete est to brixes stan. ˘is synd ∂a landgemære into Nassingan. ˘at is, harst of cerlen hacce andlang mearce to scelden mære; and of scelden mere to ∂are burnan; and of ∂are burnan to buterwyelle; and of buterwelle to ˘uroldes gemaren; and of ˘uroldes gemaren eft andlang marce to cerlen hacce; and seo mæd ∂e ∂arto gebyra∂ li∂ ut beligean. Ego Eadwardus, nutu diuino, rex, omnia praedia quae Haroldus comes monasterio apud Waltham subiecit uel quae adhuc se daturum decernit, subleuans statuo, ut ab omni seruitutis iugo sint semper libera et a shiris et hundredis, et extra curiam sanctae crucis omnibus placitis et omnibus geldis. Scriptum est autem istud priuilegium anno dominicae incarnationis .m.lxii. indictionibus ter quinis, epactis septenis, concurrente .i. Hiis testibus consentientibus. Ego Eadwardus Anglorum basileus hac inscriptione + salutiferae crucis deliberando assigno. + Ego Eadgy∂a dei munere Christi regina haec eadem confirmando testimonium do. + Ego Stigandus Dorobornensis archipraesul haec eadem affirmo. + Ego Ealdredus Eboracensis archiepiscopus hoc consolido. + Ego Ælfwoldus episcopus ad haec testimonium perhibeo. + Ego Heremannus episcopus testimonium exhibeo. + Ego Leofricus episcopus testimonium adhibeo. + Ego Willielmus episcopus haec affirmo. + Ego Ailmarus episcopus haec consolido. + Ego Leofwinus episcopus testimonium perhibeo. + Ego Wlfwinus episcopus haec eadem confirmo. + Ego Ælwinus episcopus testimonium exhibeo. + Ego Æfricus episcopus haec affirmo. + Ego Walterus episcopus haec eadem corroboro. + Ego Gyso episcopus haec omnia praescripta confirmo. + Ego Ægelno∂us abbas. + Ego Ælfwinus abbas. + Ego Wlffricus abbas. + Ego Leoffricus abbas. + Ego Leofstanus abbas. + Ego Ælwig abbas. + Ego Hordricus abbas. + Ego Ægelsinus abbas. + Ego Leofstanus abbas. + Ego Eadmundus abbas. + Ego Sichtricus abbas. + Ego Haroldus comes operando consolido. + Ego Ælfgarus comes. + Ego Tostinus comes. + Ego Leofwinus comes. + Ego Gyr∂ comes. + Ego Esgarus regiae procurator aulae. + Ego Rodbertus regis consanguineus. + Ego Radulphus regis aulicus. + Ego Bundinus regis palatinus. + Ego Hesbernus regis consanguineus. + Ego Regenbaldus regis cancellarius. + Ego Petrus regis capellanus. + Ego Baldewinus regis capellanus. + Ego Brihtricus princeps. + Ego Ælfstanus princeps. + Ego Wigodus regis pincerna. + Ego Herdingus reginae pincerna. + Ego Adzurus regis dapifer. + Ego Yfingus regis dapifer. + Ego Godwinus reginae dapifer. + Ego Doddo princeps. + Ego Ælfgarus princeps. + Ego Brixinus princeps. + Ego Ægelno∂us princeps. + Ego Esbernus princeps. + Ego Eadwig princeps. + Ego Eadricus princeps. + Ego Ægelmundus princeps. + Ego Siwardus princeps. + Ego Alwoldus princeps. + Ego Ælphig princeps. Haec ego subscripsi Swidar sub nomine Christi. +".

Il nome "Upmynstre" della concessione di cui sopra ricorre anche nel 1329, 1337 e 1380. Successivamente, si legge "Upmonstrā", "Upmunstrā", "Upmunstre" (1086, Domesday Book), "Upmin(i)str(e)" (1212, 1222, 1235), "Uppeministr'" (1216), "Uppemenistr'" (1217), "Hupministre" (1246), "Upmenstr(e)" (1247, 1248, 1274, 1344, 1346), "Upmenistrei" (1248), "Upenmynestre" (1272), "Op(e)minist'" (1274), "Op(e)menstre" (1291, 1303), "Ministre" (1302), "Upmestre" (XIII secolo, 1404), "Upmister" (1535, 1543). Non vi è concordanza rispetto all'origine della parola Upminster, per cui, cerchiamo di riassumere brevemente le opinioni in merito:

Storia

Informazioni fondamentali sulla Storia dell'area sono fornite da Walter de Gray Birch nel "Cartularium saxonicum: a collection of charters relating to Anglo-Saxon history" (1883-1893); da J. E. B. Gover - A. Mawer - F. M. Stenton, con la collaborazione di S. J. Madge in "The Place-Names of Middlesex, apart from the City of London" (1942); si leggono in "A History of the County of Middlesex: Volume 1, Physique, Archaeology, Domesday, Ecclesiastical Organization, the Jews, Religious Houses, Education of Working Classes To 1870, Private Education From Sixteenth Century", alla voce "Domesday Survey: Translation of the Text" (pagine 119-129); sono fornite da Anthony David Mills in "A Dictionary of London Place Names" (2010) e "A Dictionary of British Place-Names" (2011); si leggono in "Brewer's Dictionary of London Phrase & Fable" (2011), che traduciamo e sintetizziamo liberamente.

1. Eventi storici di rilievo

Dei Contadini Celtici, che vissero qui all'incirca verso il 500 A.C., diedero origine al caratteristico schema rettilineo dei campi nella parte meridionale dell'area. La Chiesa di cui abbiamo trattato nell'ambito del "Toponimo" sarebbe stata eretta nel VII secolo da San Cedda (St. Cedd) che evangelizzò gli Angli Medi (Middle Angles) ed i Sassoni Orientali (East Saxons). Nel 1086, nel Domesday Book, Upminster risulta parte della Hundred di Chafford nell'ambito della Contea dell'Essex. La popolazione totale era formata da 35 nuclei familiari (dato molto ampio), con un totale di 11,1 unità tassabili (dato molto ampio). A quel tempo, da tale Libro sappiamo che c'erano tre Tenute Feudali (Manors) ad Upminster, di cui due, il Manor di Upminster Hall (appartenente alla Waltham Abbey) e quello tenuto da Mauger Under Odo, Vescovo di Bayeux, divenne parte del Manor di Bumpsteads, avevano un'estensione limitata, occupando solo le estremità nord-orientali e meridionali, mentre il terzo, il più vasto perché comprendente la quasi totalità della "Parish", originariamente noto come Manor di Upminster, prese il nome di Manor di Gaynes (o anche Engaynes), prima dell'Invasione Normanna era tenuto da Swein the Swarthy, mentre nel 1086, risulta pertenere a Walter de Douai. I dati specifici per ciascuna voce sono i seguenti:

  1. Upmunstrā: vi erano 1,5 unità tassabili, 2 nuclei familiari di piccoli Proprietari. Il valore per il Lord era 1 sterlina (1066), 1,5 sterline (1086). Nel 1066, il Lord era Wulfwin, nel 1086, il Lord era Mauger, mentre il "Tenant-in-chief" era Odo, Vescovo di Bayeux e Fratellasto di Guglielmo I Il Conquistatore.
  2. Upmonstrā: vi erano 2,8 unità tassabili, 14 nuclei familiari (di cui 6 nel Villaggio, 4 di piccoli Proprietari, 3 di Schiavi, 1 di uomini liberi), vi era terra per 2 gruppi di lavoro del Lord e 4,5 di uomini liberi, 6 acri di prato, boschi per nutrire 300 maiali, nel 1066, il bestiame era rappresentato da 11 maiali e 20 pecore, nel 1086, da 2 bovini, 30 maiali, 50 pecore. Il vaore per il Lord era 4 sterline (1066 e circa 1070), 5 sterline (1086). Nel 1066, il Lord era rappresentato dai Canonici dell'Abbazia di Holy Cross di Waltham, che lo era anche nel 1086, quando era anche "Tenant-in-chief".
  3. Upmunstre: vi erano 6,8 unità tassabili, 19 nuclei familiari (di cui 8 nel Villaggio, 7 di piccoli Proprietari, 4 di Schiavi), vi era terra per 2 gruppi di lavoro del Lord e 4 di uomini liberi, vi erano 8 acri di prato e boschi per nutrire 200 maiali, nel 1066, il bestiame era rappresentato da 1 puledro, nel 1086, da 110 pecore. Il valore per il Lord era 7 sterline (1066), 8 sterline (1086). Nel 1086, il Lord era Swein Swart, nel 1086, il Lord era Walter de Douai, che era anche "Tenant-in-chief".

L'attuale Chiesa di St. Laurence venne realizzata al principio del XIII secolo e conserva integra l'originaria torre. Un granaio col tetto di paglia, denominato "Tithe Barn", venne costruito vicino Hall Lane verso la metà del XV secolo; ora è sede del "Museum of Nostalgia", solitamente aperto di pomeriggio durante il fine settimana due volte al mese di estate (in pratica, è chiuso quasi tutto l'anno!!!!). William Derham fu il Rettore della Chiesa di St. Laurence dal 1689 alla sua morte avvenuta nel 1735. Visse nella High House, dove scrisse i suoi due grandi Lavori, intitolati "Psicoteologia" ed "Astroteologia". In aggiunta, Egli effettuò molte osservazioni del Sole, di Giove e della migrazione degli uccelli, compilando delle tavole metereologiche effettuando la maggior parte delle sue osservazioni dalla torre della Chiesa. Durante la parte terminale del XVIII secolo, Sir James Esdaile ricostruì la Gaynes Manor House per sé in Stile di Villa Palladiana, aggiungendo altre case nell'area, molte delle quali vennero occupate da Membri della sua Famiglia. Nel 1803, James Nokes costruì un mulino a vento sui suoi terreni sul lato occidentale del Villaggio. Recenti lavori hanno reso operativo nuovamente tale mulino, noto come Upminster Windmill. Nel 1870-1872, l'Imperial Gazetteer of England and Wales di John Marius Wilson descriveva Upminster come segue: "a parish, with a village and two hamlets, in Romford district, Essex; 3¼ miles E of Romford r. station. It has a post-office under Romford. Acres, 3,373. Real property, £8,225. Pop. in 1851, 1,228; in 1861, 1,342. Houses, 263. The property is subdivided; and there are some good residences. The living is a rectory in the diocese of Rochester. Value, £960.* Patron, the Rev. H. A. Holden. The church was recently rebuilt. There are an Independent chapel and British and national schools. Derham, the author of "Physico-Theology," was rector.". Nel 1885, la "Great Eastern Railway" consentiva di raggiungere il centro di Londra da Upminster in sola mezz'ora, sebbene ancora rappresentasse un viaggio inaccettabile per la maggior parte dei potenziali Pendolari. In aggiunta, i maggiori Proprietari terrieri non erano disponibili a vendere le loro proprietà. Nel 1887, il Gazetteer of the British Isles di John Bartholomew descriveva Upminster come segue: "par. and vil. with ry. sta., Essex, 3 miles SE. of Romford, 3375 ac., pop. 1202; P.O.; near vil. is Upminster Hall, seat.". Il primo significativo sviluppo edilizio si ebbe quando il Costruttore di Ilford, Peter Griggs, "mise gli occhi" su Upminster nel 1906, proponendo la creazione di una nuova città secondo il Modello Americano, estesa 700 acri su Upminster Hall. Il progetto venne realizzato costruendo le migliori case sul lato settentrionale della ferrovia, con giardini di estensione sino a mezzo acro, mentre, a sud, si realizzarono negozi e case più piccole, costruendo, al tempo stesso, delle strutture sociali come una Scuola ed una residenza per un Medico. Ovviamente, vennero realizzate nuove strade, le cui denominazioni si ricollegarono nella maggior parte dei casi al nome di Famiglia dei precedenti Proprietari terrieri. Il progetto di Griggs venne portato avanti con discontinuità, quando le condizioni economiche lo permettevano, anche se, durante la Prima Guerra Mondiale si riuscì egualmente a costruire qualche casa. Dopo la Guerra, altri Costruttori realizzarono altri edifici, di modo che il centro di Upminster poteva dirsi completato entro il 1938. L'ultima fase di espansione urbana, neglii anni '50 e '60 del XX secolo, ampliò l'urbanizzazione in direzione nord ed est, con costruzioni che somigliavano alle migliori realizzate tra le due Guerre Mondiali. Durante la Seconda Guerra Mondiale, tra il 7 ottobre 1940 ed il 6 giugno 1941, Upminster non venne colpito da bombe tedesche altamente esplosive o mine paracadutate. In generale, oggi, Upminster è un dormitorio suburbano arricchito dalla presenza di una manciata di vecchi edifici di rilievo. Upminster è una delle zone a maggiore omogeneità etnica, visto che i Britannici superano il 90% dei Residenti. La Minoranza Etnica più constistente è rappresentata dagli Irlandesi, con quasi il 2%.

Havering - Visita guidata

Monumento ai Caduti

Monumento ai Caduti

St. Laurence, Parish Church di Upminster

St. Laurence, Parish Church di Upminster

Upminster Park

Upminster Park

Strada

Strada

© Copyright | Mappa | Legale | info@italianialondra.it